Dindarlar Arttı mı Azaldı mı Tartışması bitecek gibi değil...

Dindarlar Arttı mı Azaldı mı Tartışması bitecek gibi değil...

Ben bu konuda birkaç yazıyı burada yayınlamıştım, aylar önce ve ondan çok daha önce de. Benim izlenimlerim tamamen Ali Gür'ün A&G'sinin yayınladığı sonuçlar yönünde, yani dindarların sayısının azaldığı yönünde. NTVMSNBC'nin haberi burada:

http://www.ntvmsnbc.com/news/429138.asp

Katıldığım bir bölümü buraya alıntılıyorum:

'' 1999’DAN BU YANA ORUÇ TUTANLARIN ORANI AZALDI
Türkiye’de oruç tutanları Ramazan ayında aç mı, tok mu diye tek tek sayamazsınız. Türkiye’de 70 bin 600 cami var, her caminin önüne bir adam koyup saymanız mümkün değil. Teorik olarak bunu ispat etmek mümkün değil. Ama benim itirazım şu: Biz yaklaşık 10 yıldır her Ramazan ayında yaptığımız araştırmalarda insanların namaz kılıp kılmadığını, oruç tutup tutmadığını soruyoruz. Görüyoruz ki Türkiye’de oruç tutanların oranı (elbette doğru söylemeyenler de vardır en nihayetinde), özellikle 1999’dan bu yana düzenli olarak azalıyor.

İSLAM CUMHURİYETİ’NDE BİLE BU ORAN ÇIKMAZ
Ve bugün yüzde 50’nin altında. 28 Eylül’de yayınladığımız araştırmamızın sonuçlarına göre; “Düzenli namaz kılarım” diyenlerin oranı yüzde 29. “Oruç tutuyorum” diyenlerin oranı yüzde 49.8. “Hiç oruç tutmuyorum” diyenlerin oranı yüzde 20. Halbuki KONDA’nın araştırmasında “Hiç tutmuyorum” diyen yüzde 5, “Düzenli oruç tutuyorum” diyen 82,5. Yüzde 13 de “Arasıra tutuyorum” diyen var. Ben burdan yola çıkarak konuşuyorum. Bunun ispatı tabii ki mümkün değil ama, Türkiye’de değil, dünyanın hiçbir yerinde adı İslam Cumhuriyeti olan bir ülkede bile, insanların düzenli ibadet etme alışkanlıklarının bu kadar yüksek olması bana bir araştırmacı, bir sosyolog olarak değil, bir vatandaş olarak bile çok geldi.''

Yeni Anayasa Çalışmalarına halkın katkısı http://www.anayasaplatformu.net/soz-sizde adresinde.

Yeni Anayasa tartışmalarında siz de fikrinizi belirtmek için http://www.anayasaplatformu.net/soz-sizde adresini kullanbilirsiniz.

''Alman Göç Yasasında Türklere Ayrımcılık Var'' başlıklı yazım 5 Aralık 2007 tarihli TARAF gazetesinde yayınlandı.

''Alman Göç Yasasında Türklere Ayrımcılık Var'' başlıklı yazım 5 Aralık 2007 tarihli TARAF gazetesinde (sayfa 13, herTaraf sayfası) yayınlandı. TARAF gazetesi (benim görebildiğim kadarıyla) internet üzerinden yayınlanmamaktadır, en azından şimdilik.

Bu ve benzeri her türlü yayınlarımdan haberdar olmak isterseniz, http://sener.akturk.googlepages.com adresini ziyaret edebilirsiniz.

The Problem is not the PKK, it is a Kurdish State

Yesterday Turkish Foreign Minister Ali Babacan paid an unexpected visit to Saudi Arabia. This is one of the clear indications that the current problem Turkey faces in its Iraqi border is not the 25 year old PKK conflict but the prospect of an independent Kurdish State which would be "a bomb to explode Middle East from its foundations". These visits aim at bolstering Arab support for the Turkish cause and stop the Kurds from using the "Arab Card". The general visit to the region will likely include Jordan's King Abdallah and other Arab leaders.

Now some of the nationalists in Turkey will try to dismiss these efforts as "seeking Arab permission for Turkish matters". This is because 'diplomacy' has never been a respected method for the nationalist mindset in Turkey. For example the only diplomatic success story Modern Turkey ever had was the time when our negotiator in Lausanne talks, Ismet Inonu, switched off his hearing aid amidst the negotiations and forced a conclusion. At least that is the only diplomatic story I've been taught in my 12 years of Turkish education. This is a sign of our disbelief at diplomacy. For us, victory can only be earned in the field and then terms could be dictated at the table. Perhaps Turks perceive diplomacy in such a way because they have never gotten anything off the table before unless they had victory in hand. Our inability in diplomacy fuels our disbelief. Even though the underlying reasons for this disbelief are empirically justified in the Turkish mindset, they need to be reviewed. Especially if Turkey is to become a member of the Western club, she needs to learn its ways.

Therefore Babacan's visits should not be dismissed. An approach that ignores diplomacy and dialogue, the though that 'Turk's have no friends' will only leave us lonely, anti-social and aggressive. Although the "Independence Mythology" that our generations have been injected with preaches that we have, as a nation, been in the same situation before and emerged as victors, it is also important to realize that falling back into the same situation would be undoing our victory. If the Turks of today fall into a mood similar to the mood during that of the fall of the Empire, it will only mean that something somewhere has gone wrong and we haven’t come much distance. In fact we have to realize that today the situation is far better than what most people in Turkey are being pressured to feel. Even though those who cannot produce anything in politics are relying on the tried methods of scaring and depressing us into submission to an authoritarian rule they would like and even though the self-interest dominated media is pumping revenge, Turkey can still avoid this trap. Conscience and logic should not yield to this wave of hatred.

It is important to repeat that despite the general understanding of the Turkish public, the current situation is not about the PKK. The real deal here is the expanding influence of the Barzani Administration among Kurds and the prospect of an independent Kurdish state. The existence of America and England in the region also makes this an international conflict. In retrospect we can say that the biggest mistake Turkey has done in its Middle East strategy was to deny the American's support at the start of the war. This caused a separation among the allies and presented the Kurd's with an opportunity.

The new Kurdish strategy is to weaken and hopefully break the NATO alliance that Turkey is so surely anchored and moreover to put the question of an independent Kurdish state on the international agenda. Like in previous examples (Cyprus/Kosovo included not yet resolved), the presence of an international force in fire zone will initially bring de facto independence to the seeking group, which is ONLY to be followed by a full independence. This is precisely why there is a sly effort to pull Turkey into a wider conflict that involves international powers. The aim is to provoke the Turkish state strategy. The Kurds are well aware that the 'deep state' strategy of Turkey has always been to avoid their independence at all costs, so what they want to do is to go 'all in' when they have been distributed a good hand. They know that the government of Turkey and the Turkish state have different views and they know the state will stay when the government changes. So they are playing their hand to force the state to show its hand and act now when international powers are still in the area. They want martial law in Turkey, they want military to take things in hand. This will increase Barzani's influence within the Kurds of Turkey and forge a Kurdish coalition, a Kurdish front. The Peshmerga number almost 100,000 and they are well trained. They know they can hold of the Turkish Army long enough at bay to wait until the alliance collapses. Then, when the balances change and US weighs heavier on their side, they achieve their objective.

This sort of a strategy was employed before by Serbian leader Milosevic during the Kosovo crisis. In that example the process worked the other way around. Milosevic held on under NATO bombardment for 11 weeks until his whole infrastructure was destroyed only because he knew time would weaken the NATO coalition and he would have a stronger hand in the talks after the war. He got what he wanted and kept Kosovo as a part of Serbia despite loosing the war to NATO.

What the Kurds want is an independent state. In order to achieve that, they need international support and they have all the tools necessary to make the Turks look bad, victimize themselves and bolster international support for their cause. The recent government organized protests against Turkey in Northern Iraq is a clear indication of this strategy. It is very unlucky for Turkey that the SG of UN Ban Ki-moon has already commented on the issue. The change to an international platform is the first step of the Kurdish strategy. It could only be silly of Turkey to fall for such trap.

This is where Babacan's current visit becomes significant. When the American's need to choose sides they will have to consider a general strategy in the middle east bearing in mind Israel's safety as well. They are at cold war with the Shias and a hot one with Sunni Radicals. The only groups left are the moderate Sunni Arabs, Turks and Kurds. If America will need to choose between those, a 2-1 ratio will be important. Therefore in a Turkish-Kurdish confrontation, Arab support becomes critical. The Kurds, having realized and acted on this earlier, have already secured some deals with the Arabs of the region. The summary of their deal can be read in a letter published by the Kurdish Government website written by Abdul Rahman Al-Rashed, manager of Al-Arabiya television based in Dubai. Therefore Turkey's late efforts are critical. Even if we don’t truly believe in diplomacy, when the west is involved, we have to learn to work with it.

By this time Turkey should’ve learnt how to win at the table. We should at least try our best…

Yeni Alman Göç Yasası Çifte Standartı Yasallaştırıyor

(Bir ay kadar önce yazılmış, kimsenin yayınlamak istemediği bir yazım...)

Türkiye’nin Cumhurbaşkanlığı krizleri ve 22 Temmuz seçimleriyle geçirdiği Nisan-Ağustos ayları arasında, Türkiye’nin dünyadaki en büyük diyasporası, Almanya’da yaşayan 3 milyona yakın Türkiye kökenli insanımız, siyasal alanda çok büyük bir darbe aldı. Haziran ayında Alman Federal Meclisi Bundestag’ta kabul edilen, Ağustos ayında da Cumhurbaşkanı Horst Köhler tarafından onaylanan göç yasasındaki yeni değişiklikler sayesinde, 1961’deki işçi alım anlaşmasıyla başlayan Almanya’ya Türk göçü fiilen durma noktasına gelecektir ki yasanın amacı da zaten budur. Frankfurt havaalanına ve Almanya’daki bir Amerikan üssüne bombalı saldırı planladıkları gerekçesiyle gözaltına alınan zanlılardan birinin Türk vatandaşı olması da, maalesef, çifte standartlı bu yeni göç yasasına karşı verilen tepkileri iyice susturmak için kullanılacaktır. Bugün için tek umut, Türkiye ve Arap ülkelerinden gelenlere özel bir ayrımcılığı içeren bu yasanın Alman Anayasa Mahkemesi tarafından eşitlik ilkesine aykırı bulunarak iptal edilmesi, veya Türkiye’nin ve Almanya’daki göçmen kökenlilerin baskısıyla yasanın değiştirilmesidir.

Göç yasasında yapılan değişiklik, kısaca, Almanya’da oturan bir kimsenin Türkiye’den (veya Arap ülkelerinden) birisiyle evlenmesi durumunda, eşini Almanya’ya getirebilmesini, eşinin temel seviyede Almancaya hakim olması şartına bağlıyor. Peki bu değişiklik neden bu kadar önemli? Birincisi, Almanya’nın göç tarihiyle çok yakından ilgili. Almanya aslında Türkiye’den işçi alımına 1973 yılında dünya petrol krizini bahane ederek son verdi. Peki o zaman biz nasıl oluyor da bu tarihten sonraki 34 yılda da Almanya’ya Türk göçünden bahsedebiliyoruz? İşte bu sorunun cevabı aslında bugün tartıştığımız göç yasasındaki yeni değişikliklerin neden bu kadar önemli olduğunu da ortaya koyuyor.

1973’te Alman hükümeti, Türkiye’den işçi göçünü durdurduğunda, ülkedeki Türk nüfusunun da aşağı yukarı o gün için Almanya’da ikamet edenlerden ibaret olacağını, ve hatta bunların çoğunun Türkiye’ye kesin dönüş yapacağı varsayıldığından, Türkiye kökenli nüfusun azalacağı beklentisi içine girdi. Oysa durum bunun tam tersi oldu: 1973’teki işçi alımının durdurulması kararından sonra ve bu kararın beklenmedik bir sonucu olarak Türkiye kökenli işçiler Türkiye’deki eşlerini ve çocuklarını da yasadaki “aile birleşimi” hükmüne dayanarak Almanya’ya getirdiler. Böylece Türkiye kökenli işçilerin Almanya’daki varlığı aileleriyle tamamlanarak kalıcı bir hal aldığı gibi aynı zamanda sayıları da katlandı. Bu gelişmeyle birlikte göç hikayesinin kalıcı bir teması daha ortaya çıktı: Türkiye kökenlilerin evlenme yaşı gelince eşlerini Türkiye’den seçip onları da Almanya’ya getirmeleri konusu. Bu konu Türk sinemasında 1970’lerin “Almanya Acı Vatan” filminden 2000’lerin “Duvara Karşı” filmine kadar Almanya’daki Türklere dair hemen her filmde sıklıkla işlenen bir konudur. Türkiye’den bir kimseyle evlenerek eşini Almanya’ya getirmek, Türkiye’den Almanya’ya göçün günümüzde halen devam eden ve sayıca önemli bir seviyede seyreden tek boyutuydu. Alman hükümeti yeni yasayla göçün devam etmesini sağlayan bu son kapıyı da kapamayı hedeflemiş ve bugün itibariyle bu hedefine de ulaşmış gözükmektedir.

Bu konunun Türkiye için önemini anlatmak için bazı gerçekleri hatırlamak yeter: Almanya’daki Türkiye kökenli nüfus tek başına dünyanın diğer tüm ülkelerindeki Türkiye kökenli nüfusun toplamından daha büyüktür. İkincisi, Federal Almanya 1960’lardan günümüze Türkiye’nin Ortak Pazar ve sonrasında AB ülkeleriyle ilişkilerinde, bu topluluklara biraz geç ve ancak kısmen dahil olan İngiltere’yi saymazsak, Türkiye’nin kabul görmesinde ve entegre edilmesinde lokomotif görevi görmüş olan ülkedir. Gerhard Schröder’in şanşölyeliğinde Sosyal Demokrat-Yeşiller koalisyon hükümeti yönetimde Almanya’nın büyük desteği olmasıydı belki de Türkiye AB müzakerelerine başlayamaz, ve hatta AB adaylığına bile kabul edilmezdi. Türkiye karşıtı bir Fransa ve Türkiye yanlısı bir İngiltere arasında, AB’nin en büyük ülkesi Almanya’nın ağırlığını hangi tarafa koyacağını Türkiye’nin AB serüveninde belirleyici öneme sahiptir. Dolayısıyla Almanya’daki Türkiye kökenli insanlar ve onlara karşı Alman devletinin ve medyasının takındığı tavır, Türkiye’nin AB perspektifi açısından da büyük önem taşır.

Bu dış politik önemin ötesinde şüphesiz bu 3 milyona yaklaşan ve Almanya’da ikamet eden insanlarımızın halen büyük çoğunluğunun, kısmen Alman hükümetinin engelleyici ve dışlayıcı tavrı nedeniyle, Türk vatandaşı olmalarından dolayı Türkiye Cumhuriyetinin doğrudan sorumluluğu olduğunu belirtmekte yarar var. Türkiye’nin Almanya’daki Türkler adına sorunlara müdahil olması ve Alman hükümetini gerekirse uyarması ve kınaması, mevzu bahis olan grubun kahir ekseriyetinin halen Türk vatandaşı olması sebebiyle Almanya’nın içişlerine karışmak değil, o ülkedeki Türk vatandaşlarının temel insan haklarını korumak olarak görülmelidir. Bu da, üç hatta dört kuşaktır Almanya’da yaşayan Türkiye kökenli insanlara vatandaşlık hakkını vermemekte direnen Almanya’nın kısmen hakettiği bir tepkidir.

Bundan önce göç, göçmen hakları, ve vatandaşlık konularında çıkarılan birçok yasa gibi, son aylarda çıkarılan bu yasa da esas itibariyle Türkiye kökenlileri hedef alan ayrımcı bir yasadır. Bir yasanın yalnızca Türkiye ve Arap ülkelerinden gelen eşlere uygulanması hiçbir forumda insan hakları bakış açısından savunulamaz. Üstelik Alman hükümeti tarihsel olarak Türkiye’den Almanya’ya göçün en çok yaşandığı Orta ve Doğu Anadolu bölgelerimizde müstakbel gelin ve damat adaylarının temel seviyede de olsa Alman devletini tatmin edecek derecede Almanca öğrenebilecekleri olanakların olmadığını çok iyi bilmekte, ve dolayısıyla bu yasanın Türkiye’den her yıl onbinleri bulan evlilik yoluyla göçü bıçak gibi keseceğini ummaktadır, ve hakikaten bu amaca ulaşacak gibi gözükmektedir. Yeni hükümetimizin, cumhurbaşkanımızın, medya ve sivil toplum kuruluşlarımızın bu konuda Alman hükümeti nezdinde gerekli tepkiyi vereceklerini ve nihayetinde bu yasanın Alman Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edileceğini, eğer o da olmazsa yeni bir yasayla geçersiz kılınacağını ummaktan başka şimdilik bir çare yok.

Almanya, Alman milleti sadece bir tek etnik gruptan, Alman etnisitesinden, ibaret olarak tanımlamaktan vazgeçmeli ve göçmen kökenlilerin temel insan haklarını ve vatandaşlık haklarını teminat altına almalıdır.

Beytüşşebap katliamından cıkarilması gereken dersler

Bugun canım cok sıkkın.

Turkiye cumartesi gunu yillardir yasadigi en kotu katliamlardan birine tanik oldu. 7 Korucu ve 5 sivil yaklasik 400 merminin hedefi oldu. Derbide kadro disi kalan futbolcular bu 12 can kadar onemli olsa gerek, olay olmasi gerektigi boyutta buyumedi. Biraz once hurriyet ve milliyet sayfalarindan eskimis bir magazin haberi gibi kaldirilmisti bu haber. Yerine genelkurmay aciklamalari vardi. Uluslararasi basinin cogu yazmadi. BBC, 'Kurd Attack' basligini apostrof arasina alip saldirinin failinin belli olmadigini bile ima etti. Canimizin, cigerimizin yandigi boyle konularda acimizi anlatmakta ne kadar basariz oldugumuz, hakliyken hakliligimizi nasil anlatamadigimiz bir kere daha meydana cikti. Turklerde eksik oldugu soylenen halkla iliskiler geni yine yapacagini yapti. PKK'nin dis destegini kesmek icin yapilmasi gereken en onemli sey bu hainliklerin anlatilmasi olmasina ragmen bu kadar kritik bir donemde yine acimizi icimize gomduk. Peki bu hastalik acaba dogustan kaderin bir cilvesi mi yoksa tedavisi mumkun bir nevi kanser mi?

Isin birde 'kendi halkimizla iliskiler' boyutu var. Her zaman oldugu gibi 'bolucu teror orgutunun' amacsiz, plansiz adeta rastgele bir eylem yaptigi varsayimi hakim Turk medyasinda. Nedense simdiye kadar hic eylemlerin politik mesajlarini, zamanlamalarini tartismadik. Ankara'daki bomba Leyla Zana davasinin ertesinde gelmisti. Ateskesin durmasi, iki sene once dosenen mayinlarin patlamasi kuzey irak harekati tartisildiginda, secim oncesi baski arttiginda bizi Irak'a saldirmaya zorlamak icindi. Hafta sonu gelen saldiri son gunlerdeki askeri operasyonlara ve yeni imzalanan anlasmaya yonelik. Bunlari biliyoruz ama sureci tartismiyoruz.

Saniyorum ki bu goz ardi etme egilimi psikolojik harbin bir ayagi. Yani asker ve medya arasinda bu konudaki mutabakatin sonucu. Asker teror eylemlerinin amacinin missilleme veya mesaj verme oldugunun farkinda. PKK ve TSK arasinda gayet anlasilir bir dil bu ama Asker bu dilin halka desifre edilmesini istemiyor. Eger teror eylemlerinin mesajlari tartisilirsa eylem amacina ulasmis sayilacagindan eylemleri basarisiz kilmak adina onemli bir psikolojik yontem bu goz ardi etmeler. Halkin korkuya kapilmasinin, terorize edilmesinin onune gecilmeye calisiliyor. Belli ki iyi niyetli, kararlilik gosterilen bir strateji bu.

Bence bu yontemin gecerliligini tartismaliyiz. Cunku olayin askeri boyutla sinirli olmadigi, dolayisiyla askeri bir cozumu olmadigi acik ve sadece askerin anladigi halkin anlamadigi bir diyalog surdukce cozum surecine halk katilamaz. Halk sandik basina bu sorunlara cozum bulacak liderler atamaya gidiyor ama halkin sorunlardan haberi yok. Orada vahset dili konustukca halka TSK gozleminde bir tercume sunuluyor. Futbol maci sonrasi gibi, teknik direktor bir cumle konusuyor ama tercuman onceden hazirladigi yorumlari dokturuyor.

Peki butun bunlar askerin ve burokrasinin halkina guvenmeme egiliminin bir parcasi olarak gorulebilir mi? Yani halkin degil devletin bir sorunu, dolayisiyla secilmislerin degil atanmislarin cozebilecegi bir durum olarak mi degerlendiriliyor Kurt sorunu? Bence dusunulmeli. Nasil bazi konulari ekonomik siniflar mucadelesi acisindan degerlendirmek gerekirse bazi sorunlari da sivil-asker iliskileri bakimindan degerlendirmek gerekebilir. Ama netekim bizde ikiside suctur. Simdi ben bu yaziyi yazdim. Rast gelip bir cilgin ulusalci facebook dostum bunu bir savciya okutsa ben ceza yermiyim? Facebook kapanabilir mi? Valla olur olur.

Neyse onu gecelim, cesareti toplayip sormaya devam edelim. Bana oyle geliyor ki, iceriyi etkiledigimiz oranda disariyi etkilemekte basarisiz oluyoruz. Acaba ikisinin bir baglantisi olabilir mi? Turk milletinin yildirici teror karsisinda dirayetinin sarsilmaz oldugunu gostermek ve bunu garantiye almak icin caba sarfediyor asker ama bunu yaparken bati dogudan habersiz kaliyor, dogu batidan. Ayni dil konusulmuyor. Aradaki tercume yamuk. Yabancilar bu ise baktiklarinda bize oranla daha dogru tercume ediyorlar. ne yazik ki bizim ulkemizin batisini ve dogusunu, bizim birbirimizi anladigimizdan daha net anliyorlar.

Bugun bir Hurriyet okuyucusu yorum yapmis. 'Birisi bana Kurtlerin sorunlarinin ne oldugunu soyleyebilir mi?'. Tavsiyem yurt disina ciksin. Yada Diyarbakir'a gitsin gozunun tutmadigi her adamla konussun. Cunku sorunun en anlasilmadigi yer bati Turkiye! Asker olayi sadece askeri boyuta indirgeyip kendi sorumluluguna almaya karar vermis. Halkin rolu, sarsilmamak. Sarsilmadan askere destek olmak. Halkin sorundan haberdar edilmesi, surece aktif olarak katilmasi onun rolleri arasinda degil. Iste asil sorun burada.

Hele ki halka bu isin tercumesini yapmaya calisin. Hele bir halkin meclisine bunlari konusmaya calisin. Kim veriyor size cevabi? Buyukanit Pasa.

Genelkurmay bugun aciklama yapip DTP'nin kapanmasini istedigini ima etmis. Daha meclis bugun acildi...

Goruyorsunuz degil mi ne demek istedigimi?

12 Cani Turk askeri katletmedi. Katiller amaclari veya motivasyonlari ne olursa olsun daga ciktiklari gun haksiz duruma dustuler. Evet tabi ki suc askerin degil.

Ama sorunun cozulemesinin onunde askerin mantalitesi, daha dogrusu 12 Eylul Turkiye'sinin dinamikleri birer engel olarak duruyor.

Bu sorunun cozulecegi yer halkin meclisidir. Bir cok konuda yaptigimiz gibi kendimizi kandirmayalim artik, acikca konusalim. Eline silah alanlar ne demek istedi? Bu halk sanildigi kadar aptal degil, gercekler soylendiginde korkup sinecek diye birsey yok. Eger soruna cozum ariyorsak olaylari tum ciplakligiyla tartismali ve dusuncelerin objektif sekillenebilecegi, doyasiyla diyalogun kolaylasacagi ortami saglamamiz gerekir. Eger hakliysak acik konusmaktan cekinmek niye?


Benzer bir yontem de 'Devlet eskiyayla masaya oturmaz' yontemi. Yani ne olursa olsun hic bir konuda PKK'yla pazarlik yapilamayacagi, bir taraf olarak kabul edilip gorusulemeyecegi. Bu yontemin uzantisi olarak PKK'nin ateskes ilanlari tek tarafli birakilir, gorusme talepleri, basin aciklamalari gormezdne gelinir. Bu yontemin dogrulugunu ve mantigini daha once hic bir siyasi (DTP disinda) sorgulamamistir. En azindan sorgulasa bile bunu acik acik yapmaya cesaret edememistir.

Belki bu yontemi de tartismaliyiz.

Cunku bunlari tartismazsak o zaman sorunun nesini tartisiyoruz anlamiyorum.

Offf, neyse. Bir sarkiyla bitiriyim.

Bugun canin cok sikkin
hersey sana zor geliyor
olabilir.
Bugun 12 kisinin cenazesi kaldirilmis
Uluslararasi basin yazmamis
olabilir.
Sanki sen yeniden o bildigin
kaosun icindesin
kimbilir

Günlerin getirdiği
Senin yitirdiklerin
Sanki hiç umut yok
Çok yorgunsun

Ne olursa olsun
Yaşamaya mecbursun
Ne olursa olsun
Yaşamaya mecbursun

Dindarlar hızla azalıyor.

Herkesin bas bas İslamişildiğini söylediği dönemde de, yine benzer bir araştırmayı kaynak göstererek, Türkiye'de dindarlığın artmadığını, tersine, benim kişisel gözlemim ve bu konuda yapılan araştırmalara bakılarak dindarlığın, düzenli ibadet edenlerin, vs. azaldığını, bunun sebebinin de genç kuşakların eskiye oranla çok daha az dindar ve ibadete uzak olduğunu yazmıştım. Hatta 'din elden gidiyor mu?' gibisinden bi başlıkla hem burada hem de kendi blogumda çoook önce yayınladım. İşte Mehmet Ali Birand'ın 32. Gün programında açıklanan, ama benim Radikal'den alıntıladığım, yeni bir araştırmanın sonuçları: Türkiye'de oruç tutanlar da hergün namaz kılanlar da azınlıktır ve gittikçe küçülen bir azınlıktır. Şimdi CHP'sinden AKP'sine, İP'inden Saadet Partisine, dinle ilgili isteyerek veya istemeyerek görüş bildiren ve polmiğe giren herkes kendini bu araştırmalarda ortaya konan 'objektif realite'ye göre ayarlasın. İrtica geliyor diye korkuya paranoyaya kapılan ve laikliği tehlikede görenler de, bu korkulardan ve gürültüden ülkenin gerçekten İslamileştiğini düşünüp umutlanan İslamcı kesim de, korkularının ve umutlarının her araştırmada tekrar tekrar ortaya çıkan bu toplumsal gerçeklerle ve uzun vadeli trendlerle uyuşmadığını görüp kabuslarından/rüyalarından uyanmalı artık. Türkiye azımsanamayacak kadar büyük ama günden güne küçülen ve münhasıran yaşlı insanlardan oluşan dindar bir azınlığı olan bir ülke.

http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=234171


STANBUL - Mehmet Ali Birand ve Rıdvan Akar'ın hazırladığı 32. Gün programı ve A&G şirketinin ortak bir araştırması, 'türban sorununun' fotoğrafını çekti. Araştırmaya göre, Türkiye'de başı kapalı kadın sayısında son üç buçuk yılda yüzde 2.9'luk azalma var, namaz kılanların oranı da düştü.
Araştırma, 21-23 Eylül 2007 tarihlerinde yedi bölgede, 38 il ve 128 ilçede 18 yaş ve üstü seçmen nüfusunu temsil eden 924'ü kadın toplam 1863 denekle yüz yüze gerçekleştirildi. Adana, Adıyaman, Ankara, Antalya, Aydın, Balıkesir, Bursa, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Edirne, Elazığ, Erzurum, Eskişehir, Gaziantep, Giresun, Hatay, İçel, İstanbul, İzmir, Karabük, Kastamonu, Kayseri, Kırklareli, Kocaeli, Konya, Malatya, Manisa, Kahramanmaraş, Nevşehir, Osmaniye, Rize, Sakarya, Samsun, Sivas, Trabzon, Uşak ve Van'da yapılan araştırmada birçok ilginç sonuca ulaşıldı.

Türkiye'de her 100 kadından 61'i başını kapatıyor. Ancak araştırmaya göre 2003'ten bugüne kadar başını kapatanların oranı yüzde 2.9 azaldı.

Araştırmaya katılanların yüzde 73.7'si 'üniversitelerde türban yasağının aldırılmasını' istedi. Türbanın siyasi bir simge olduğunu düşünenlerin oranı sadece yüzde 19. Yüzde 70'i türbana 'siyasi simge' demiyor.

Araştırmaya katılanların yüzde 70.5'i Cumhurbaşkanı'nın eşinin türbanlı olmasını sorun olarak görmüyor.

2003'ten beri düzenli namaz kılanların sayısında yüzde 2.8'lik azalma var.

Ankete katılanların yüzde 50.5'i Anayasa'nın değişmesi gerektiği yönünde fikir bildirirken, yeni Anayasa'da türbana özgürlük isteyenlerin oranı yüzde 62.

Gençlerde kapanma az
Kadınların yaşı yükseldikçe başını kapatanların da oranı yükseliyor.

Haberin geri kalanını Radikal gazetesinin websitesinde okuyabilir, araştırmanın tam sonuçlarını da internette bulabilirsiniz.

1. ve 2. Cumhuriyetçi, Ulusalcı ve İslamcıların ilk 11'i belli olmuş :)

Ben söylemeye kalmadan bir değil dört takımın ilk 11'i belli olmuş bile! 1. ve 2. Cumhuriyetçiler, Ulusalcılar, ve İslamcılar! Kendisi de İslamcı takımın ilk 11'ine dahil edilen İbrahim Karagül'ün bugünkü yazısı güzel yaklaşmış konuya, 'hadi biz oynayalım da oynatan kim, hakem kim, düdüğü kim çalıyor?' diye sormuş.

http://www.yenisafak.com.tr/yazarlar/?t=27.09.2007&y=IbrahimKaragul

Önce İkinci cumhuriyetçiler takımı kurulmuş. Cengiz Çandar, Mehmet Barlas, Hasan Cemal, Murat Belge, Etyen Mahçupyan, Orhan Pamuk, Mehmet Altan, Eser Karakaş, Şahin Alpay, M. Ali Birand ve Ali Bayramoğlu… Şimdilik bu isimlerden kimse konuyla ilgili bir şey söylemek istemiyor. Ama karşı da çıkmıyor. Kadro zımnen onaylanmış gibi.

Ama bu takımdan önce Birinci Cumhuriyetçiler takımı var. Başta devlet iktidarı, bilumum iktidar aygıtlarının, gücü esas alanların takımı. Kimler var? Kalede Mine Kırıkkanat. Savunmada; Mümtaz Soysal, Mehmet Yılmaz ve Bekir Coşkun. Ortada; Ertuğrul Öztürk, Reha Muhtar, Emin Çolaşan, Necati Doğru ve Ruhat Mengi. İleride; Oktay Ekşi, Özdemir İnce ve Yılmaz Özdil. Teknik adam Süleyman Demirel oluyormuş. Diğerlerini sıralamaya yer yok.

Cafesiyaset'ten okuduğum kadarıyla iki takım daha kurulmuş. Ulusalcılar takımı ve İslamcılar takımı. Ulusalcıların ilk on birinde İlhan Selçuk, Rahmi Turan, Mustafa Balbay, (yine) Özdemir İnce, (yine) Emin Çölaşan, Nihat Genç, Onur Öymen, Altemur Kılıç, Mehmet Ali Kışlalı ve Ümit Zileli var.

Bu kadar değil. Bir de İslamcı takım kurulmuş. İslamcıların ilk on biri de şöyle: Kalede Abdurrahman Dilipak. Savunmada; Mustafa Kaplan, M. Şevket Eygi, Ali Bulaç, Ali Karahasanoğlu. Orta alanda Mustafa Özcan, İbrahim Karagül, Sami Hocaoğlu, Hasan Karakaya… İleride ise Fehmi Koru ve Ahmet Taşgetiren olacakmış.

Ben futboldan hiç anlamam ama bana verilen görevi merak ettim. Bu işlerden iyi anlayan arkadaşım İbrahim Güven'e sordum. On numara verilmiş bana.. Yani oyun kurucuymuşum! Ayrıca Hagi'nin yerini kapmışım. O kadar övdü ama yine de teselli olmadığımı söylemek durumundayım…

Merak ettiklerim. Kim şampiyon olacak? Asıl yarış Birinci ve İkinci Cumhuriyetçiler takımları arasında olacak galiba. Zaten mahalle kavgasını, Malezya salgınını başlatan onlar değil mi. Güç, iktidar, statü kavgası ve yeni Türkiye!

Dikkatimden kaçan bir şey var. Önemli yazarlar, isimler var, dört takımda olmayan. Popüler yazıları yazıyorlar, sürekli gündemdeler, bazıları medya yöneticisi. Ama garip ki, listelerin hiç birinde yoklar. Mesela Ahmet Hakan, Mustafa Karaalioğlu, Ahmet Kekeç yok hiçbirinde. Belki de en kârlısı onlar! Acaba oyun böyle mi kuruldu. Dört takım birbirini yesin onlar ayakta kalsın diye mi!

Peki oyun kurucu kim? Hakem kim? Mahalleler arasında böyle bir turnuva düzenleyen kim? Turnuvayı kim yönetecek? Amerika mı? Avrupa Birliği mi? Türk Silahlı Kuvvetleri mi?

Düdük kimin elinde? Şaibeler, şikeler, darbeler, maçın ertelenmesi vs.

Hadi biz oynayalım da, bizi oynatanlar kim?

2. Cumhuriyetin 11'i açıklandı!

Cengiz Çandar Hürriyet yazarına istinaden yazmış, eğlenceli ve bu uzun yazının başlangıç kısmını aşağıya alıntılıyorum. Artık iş 1. Cumhuriyet'in de ilk 11'ini açıklamasına geldi. Bu arada Mehmet Yılmaz bugünkü Hürriyet'te aşağıdaki 2. Cumhuriyet takımına yedek listesi de önermiş...

http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/haber.aspx?id=7336518&yazarid=215

Hürriyet yazarlarından biri, farkında olarak mı, olmadan mı, bilmiyorum 11 kişilik bir takım kurmuş, beni de dahil ettiği o 11 kişilik takımdan istekte bulunuyor.

Şöyle diyor:

“AKP, ısmarladığı Anayasa taslağı ile tek parti iktidarı planladığını artık gizlemiyor. Bu Anayasa taslağı ile Cumhuriyet'i iğdişleştirmeyi tasarladığını da gizlemiyor. Anayasalar tarihinde benzeri görülmemiş bir girişim ile Anayasa Darbesi yapmaya hazırlanıyor. Sonuç olarak sadece laikliği değil, Cumhuriyet'i, üniter devleti de tehlikeye atıyor.
Bu nedenle, Mehmet Barlas, Mehmet Ali Birand, Cengiz Çandar, Murat Belge, Mehmet Altan, Eser Karakaş, Etyen Mahçupyan, Ali Bayramoğlu, Hasan Cemal, Şahin Alpay ve Orhan Pamuk gibi has ve acar demokratların AKP ile ilişkilerini gözden geçirmeleri ülkemiz için çok yararlı olur.”

İlk paragraf, işin “hezeyan” kısmı. Bu hezeyan, ya algılama zaafı ile ilgili ya da başka bir şey. Bazılarının görev aldığı “psikolojik savaş”ın bir parçası olabilir. Ama, ben, bugün işin bu kısmıyla ilgilenmeyeceğim. 11 kişilik takıma konulmam ve takımdaki mevkiim beni ilgilendiriyor. Çünkü, hoşuma gitti.

Takımı bir daha sayalım. Kalede Mehmet Barlas, geri dörtlü M.Ali Birand, Cengiz Çandar, Murat Belge, Mehmet Altan. Orta saha Eser Karakaş, Etyen Mahçupyan, Ali Bayramoğlu, Hasan Cemal. İleri ikili Şahin Alpay ve Orhan Pamuk.

Tabii bu 4-4-2 düzenine göre böyle. Futboldan anlayanlar bilir, genel diziliş 4-4-2 olsa da, bu, oyun içinde, daha ziyade 4-4-1-1 şeklinde, yani “tek santrforlu” bir düzene dönüşür. Bu durumda, “bizim takım”ın asıl hücum oyuncusu yani tek santrforu Orhan Pamuk oluyor. Yakışır. Türkiye'nin dünya çapındaki en önemli oyuncusu o. 2006 Nobel Edebiyet Ödülü sahibi. Bugüne dek Nobel kazanmış tek Türk.

Ben, geri dörtlüye yerleştirilmişim. Yazar, benim solak olduğumu nereden biliyor, bilmiyorum; ama doğru biliyor. Ben, gerçekten solakımdır. Hem yazıyı sol elimle yazarım, hem de futbol oynadığım dönemlerde, futbolseverlerin “tek ayaklı” dedikleri cinsten bir solaktım. Sağ ayağım, koşmaya, yürümeye, topu kontrol etmeye, en fazlasından yakın mesafede pas vermeye yarardı. Sol ayağımı ise, övünmek gibi olmasın, raket gibi kullanırdım.

Solda, kanatta oynardım. Dolayısıyla, Hürriyet yazarının kurduğu “bizim takım”ın geri dörtlüsünde sağ kanatta M.Ali Birand (doğru tercih olduğundan kuşkuluyum), orta blokta yani günümüz futbol terimleriyle iki stoper olarak Murat Belge ve Mehmet Altan, sol dışta ise ben oynuyorum.

Söz konusu yazar, bu kadroyu “İkinci Cumhuriyet Milli Takımı” diye algıladığı için, konunun beni özellikle hoşnut eden tarafına geleyim.

Bu durumda ben, bu takımın Roberto Carlos'uyum!

Yakışır. Teşekkürler.

Malezya çılgınlığı daha ne kadar sürecek?

Türkiye'de bir Malezya çılgınlığı başlamış durumda. Türkiye'nin İran olmayacağı kesinleştiği için, ve herhalde İran az çok bildiğimiz ve Türkiye'yle karşılaştırabileceğimiz bir komşu ülke olduğu için, rejim tehlikesi korkusuna kendini kaptırmış medya mensuplarımız uzak, egzotik ve bilinmeyen ülke Malezya gibi olacağımızı vehmetmeye başladılar. Acep Malezya ne biçim bir yerdir? diye merak edenlerin sayısında patlama yaşanmış olsa gerek, mütemadiyen seyahat eden sevecen ve ilerici ve kadın hakları savunucusu ve gerçek solcu olduğuna inanılan Milliyet yazarı Ece Temelkuran tropik iklimlere doğru bir tatil niyetine Malezya'ya gitmiş, yarından itibaren izlenimlerini yazı dizisi şeklinde Milliyet'te neşredecekmiş. Vatan'ı aldım baktım ki ne göreyim, Malezya. Yeni Şafak dersen, o da Malezya'yı övgüye layık kalkınmış ve güleryüzlü Müslüman, vs. bir ülke olarak haber yapmış. Zavallı Malezyalılar; çekirge sürüsü gibi birden üzerlerine üşüşen Türk medya mensuplarından bunalmazlar inşallah.

Kendi iç siyasal korku ve ümitlerini kendi dışında bir ülkeye atfederek ifade etmek herhalde evrensel bir eğilimdir de, bizim Türkiye'de yabancı memleketler ancak ve ancak kötü bazı çağrışımların simgesi haline getirilerek popülerleşirler. Türkiye İran olmayacak, Komünistler Moskova'ya, Malezyalaşmak, Cezayirleşmek, Taliban Afganistanı olmak, Latin Amerika Muz Cumhuriyetine dönmek, Türkiyenin Danimarkalıları (bu da negatif, ayrıcalıklı azınlık anlamında), Almanya gibi ırkçı, Fransa gibi ahlak düşkünü, Amerika gibi...herşey, oburluktan emperyalizme kötü olan herşey ABD'ye atfediliyor zaten... E doğru tabi, kendi ülkemize ve halkımıza obur, emperyalist, ırkçı, ahlak düşkünü, vs. demek Türklüğü aşağılamaktan dava konusu olabileceği için, biz de tanımadığımız yabancılara iftira atmayı daha uygun görüyoruz.

Yazık. Malezya'yı bırakalım, Türkiye'ye bakalım. Dış faktörler elbette pekçok konuda etkili olabilir, oluyor da, ama ancak ikinci, üçüncü derece etkiler bunlar; lakin Türkiye'de iyi veya kötü olan bitenin birinci dereceden sorumlusu her zaman Türkiye'de yaşayanlardır.

Serif Mardin Psikolojik Savasa Alet Edildi

Ulusalci zatlarin siper kazip direndikleri malum tabloid gazete yine cok cirkin isler yapmaya basladi. Bu is icin en sinsi planlari yaptilar ve harekete gectiler. Once masum, agdayla, dubaiyle ilgilli bisiler yazdigini bildigim Ayse Arman'i kullanarak bir kac roportaj patlattilar. Ayse Arman secimi cok manidardi cunku roportaji sorulari yonelttikleri kisinin cevaplarini almak icin degil onlarin agzindan kendileri kampanya yurutmek icin yapmislardi ve Ayse Arman'in olmayan entellektuel derinliginin buna kolay imkan saglayacagi acikti. Karsisindakinin sorulara verdigi cevaplari anlamaksizin bir cagdas sarisin bomba olarak daha muhafazakar bir toplumda yasamakla ilgili endiselerini siralayayip durmasi garip yada art niyetli degil 'masumane' kacacakti. Bu aslinda 'guncel' bir roportajdi. Sanki kendisine Serif Mardin hoca agda yapmis, Ayse Arman'da onu bir roportajla odullendirme geregi duymus gibi bir hava yaratildi. Tabi aslinda birileri 'Ayse tatile cikti' sifresini vermis, Ayse emirleri takip etmisti. Daha sonra bu roportaj icerigini yuzde yuz carptiran bir baslikla surmansete tasindi. Baslik- "Geleceginin tehlikede oldugunu dusunen kadinlar hakli"

Tabi ki -tekrarlamakta yarar var- TABI KI, degerli Serif Mardin Hoca bunlari soylemedi. Roportaji okuyan ve Ayse Arman yada agdacisi kadar akli olan herkes, ozellikle okuma yazma bilenler bunu gorebilirdi. Tabi sizi ne Ayse ne de agdacisiyla karsilastirmak istemem ama bir okuyun, sonra bu basligi bu roportajdan cikarmanin sihirbaz olmayan bir adam icin sapkadan tavsan cikarmaktan daha zor olduguna siz de katilacaksiniz.
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/7296160.asp?yazarid=1

Ama konumuz sihirbazlar. Toplum sihirbazlari. Bunlar yapar efendim. Yillardir yaptilar. Birakin tavsani, deve bile cikardilar...

Eylul basinda TUSIAD baskani sanki dogan grubunun baskani degilmis gibi onun uyarilarini 'Cok Onemli Aciklama' diye yine surmanset yapmislardi. Hadi dogaldir diyelim, peki ya sonra YOK kurucusu Ihsan Dogramaci roportaji? Turban girerse turbansiz kalmaz uyarisi yine patlatilmisti orda. Sonra roportajlara Anayasa Mahkemesi Baskani Mustafa Bumin'le devam edildi. Yargi mensubudur, tutumu bellidir. Onu carpittilar diyemem, ama yine manidar bir zamanlamayla goruslerini almayi ihmal etmediler. Sonucta hurmetli kisidir, uyarisi onemlidir. Butun bunlara daha taslak aciklanmadan kendi kendine gelin guvey olup aslinda olmayan maddeleri elestirdikleri, dogmamis cocuga fistan bictikleri onlarca 'yikici' yazi?

Aslinda bunlardan once, milliyette cikan bir haber vardi. "Zorunlu Namaz Molasi" diye. O haberle ilgili yorumlarimi daha once iletmistim ama ozetle soylemek gerekirse birazcik arastiran bir insan namaz molasi kavraminin karadeniz seferlerinde kesinlikle 'yeni' olmadigini bilebilirdi fakat dogangazeteciler Abdullah Gul'un cumhurbaskanligina misilleme yapip denge kurma icguduleriyle bunu bize haber diye kakalamislardi. Simdi anlasiliyor ki o haber 'Ayse namaz molasi verdi' gibi bir sifreymis. Psikolojik bir cikartmanin sifresi.

Ertugrul Ozkok guzel planlanip hazirlanan bu pozisyonda bitirici vurusu bugun yapmis. Namaz molasi haberzirvasindan baslayip, Serif Mardin'in hic utanmadan carpittigi roportajina kadar surecte soyledikleri butun yalanlari ozenle siralayip uyari yapma babinda bir gol vurusu bugunku yazisi. Ayse orta, Ertugrul sut. Yalniz artik karsida o eski anadolu takimi yok, kayseri guclendi biliyorsunuz, bir takim avrupada, bir takim ligde... O yuzden Ertugrul'un vurusu kacar diye tamamlamaya gelen Oktay Eksi ve digerleri var, ceza sahasi icinde 5-10 kisiler mubarek. Once hakeme kirmizi kart icin goz kirptilar, ama hakem ancak rakibi sari kartlarla yumusatti. Simdi buz ustunde savunma sert oynamaz diye dusunuyorlar...

http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/7296160.asp?yazarid=1 (Mardin’in uyarıları, Eksi)
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/7307067.asp?yazarid=10&gid=61&sz=63049 (Ufukta yeni bir darbe mi var, Ozkok)


Topluma nifak tohumu ekmek diye bir sey var, hani sorusturmalar falan aciliyor masum insanlara. Iste o sorusturmalarin en babasi bunlara acilmali cunku yillardir ekmedik tohum birakmadilar. Incir agaci diktiler, incir!

Eskiden boylemiydi bilemiyorum ama ben cocuklugum boyunca evde bunlarin zirvalariyla buyudugume uzgunum ve benim cocuklarim oldugunda bu zehrin onlara bulasmamasi icin uzak tutacagim copunuzu evimden. Ona gercekleri anlatacagim... Gercekleri...

Ertugrul Ozkok ve 'Kadin' Arkadaslari

Okuyanlar bilir, Ertugrul Ozkok 'sosyolog' olmasi geregi hep 'tabanda*' gozlemledigi konulari kosesine tasir. Mesela Ozkok Bekir Coskun reklami yapmak mi istiyor? Mutlak bir 'isadami' arkadasi onu arayip 'Coskun'un yazilarini aglayarak okuyorum Ertugrul' der. Bu 'isadam'inin vahim ruh hali bir yana dursun, Emin Colasan gazeteden sepetlendiginde ne tepki verdigini cok merak ediyorum. Ama Ozkok onu yazmaz. Netekim Colasan'i bizzat kendisi guzel bir raki sofrasinda kovmus, sonrasinda piskin piskin 'ortam cok yumusakti, karsilikli anlayis cart curt...' diye yazi kaleme almistir.

Efendim simdi bu ayni Ozkok yine bir 'kadin' arkadasinin "Bu toplumda kendimi beyaz bir zenci gibi hissediyorum." serzenisini kosesine tasimis. Ozkok'e gore zafer sarhosu ikinci cumhuriyetciler basta, AKP'ye su veya bu sekilde sempati gosterenlerin secim sonrasi tavirlari bir grubu marjinalize etmis, kendilerini 'diaspora' gibi hissetmelerine sebep olmus. Bu sebeple bir ikilik oluyormus toplumda, Osmanli doneminde bile olmamis boyle ikilik! O yuzden efendim AKP lider kadrosu bunu gorup kendine sempati gostermis olan 'simariklara' yuz vermesinmis...

Ulan ben senin sosyologlugununda, gazete dedigin tabloid copunde, beykoz konaklarininda....

Beynime KAN sicradi KAN.

Bre deyyuslar, bu psikolojiyi olusturan siz degil miydiniz? 'Diaspora' olmayi en guzel yerlere 100 yildir mesken tutmus malum dostlariniz kendileri secmediler mi? Ne yaptilar bu insanlar icin? Kim hortumladi lan bu bankalari?

Dedem mi yapti o bolucu yayinlari? O bolucu yazilari dedemin gazetesi mi basti? Bir partiye oy vereni 'bidon kafa' yapan, 'gotune solunum cihazi takan', 'gobek kasitan', bazilarini 'satilmis', 'donek', 'malum' yapan? Fikrini soyleyen Atilla Yayla ve nicelerini fasizan bir lince tabi tutan, bunca senedir sevmediginizi kenara sikistiran sizin karteliniz degil mi? Kurtleri dusman gosteren haberleri siz kaleme almadiniz mi? Bogazici ogrencilerinin demokrasi tepkisini 'tuhaf' basligiyla veren siz degil misiniz?

Bayrak mitingleri duzenlemek suretiyle ulkede en yuksek oy oranina ulasan partinin onunun yasal olmayan yollardan kesilmesini mesru bir tabana oturtma operasyonunu cumhuriyetin en onemli olayi haline getirip gunlerce basmadiniz mi? Senin 'kadin' arkadaslarin degil miydi o zaman gunlerce slogan atan?14 Nisan sonrasi kim 'Mahallenin sarhos Mustafa'si idi? Siz degil miydiniz be 'Memlekete demokrasi geldi' cigliklari atan?

CHP, MHP gumbur gumbur geliyor propogandasi siz yapmadiniz mi?

Bu ulkedeki gercek aydinlara yillardir kufretmeyi gorev edinmis kompleksli yazarlari yillardir ove ove barindirmadiniz mi?

Gazete dediginiz fotoromani is dunyasindaki rakiplerinizi zora sokacak (bkz karamehmet), dahasi acik acik pazar sartlari ihlali icin (bkz d-smart lig ihalesini alacak) bir arac olarak kullanacak kadar alcalan siz degil misiniz?

Ne oldu?

Simariklar! Duzeniniz bozulunca oyle bir yangina dustunuz ki ayaginiz kordan yanmasin diye adeta dans ederek yuruyorsunuz.

Kivirtin, kivirtin!

Bize eglence oluyor...

*beykoz konaklari ahalisi

Ihracatcilar 'private equity' kiskacinda!

Turkiye ilginc bir ulke. Finans dunyasinin son donemlerdeki en populer is modeli 'private equity' fonlarinin en buyuklerinden biri dunyadaki bunca kredi sikisikligina ragmen gecen hafta bir Turk sirketini satin aldigini duyurdu. Olumlu veya olumsuz Turkiye gazetelerinde konuya yer yok! Hafta sonu satisi kapatan (satin alan) analistle tanistim. Yuzunde guller aciyor!

Satilan sirket Turk kara tasimacilarinin ortak girisiminin urunu olan U.N. RO-RO adinda bir tasima sirketi. Ne yapar U.N. RO-RO? Kendine ait kara ve deniz terminallerini ve 13 gemilik filosunu kullanarak Turk kamyonlarini Italyan limanlarina tasir. Turkiye'de bu tasimacilik pazarinin yuzde ellisinden fazlasina hukmeden bir sirkettir RO-RO. Satildigi fiyat ise aciklanmadi!

Peki basinin ilgisizligini bir kenara birakip biz ilgilenelim-

Bu satin alma Turkiye icin ne ifade etmektedir?

Olumlu acidan bakacak olursak U.N. RO-RO da uzun vadeli bir deger potansiyeli gorulmus olmasi Turkiye'nin ihracat potansiyelinin yuksek oldugu algisinin yansimasidir. Netekim bu algi bizim icin olumlu bir durumdur. Ayrica satis tutarinin U.N. RO-RO'nun 180 kadar tasimaci ortagina bolunmesi bir girdi olacagindan ekonomimiz icin kisa vadede bir pozitif nakit akisi soz konusu.

Peki olumsuz olan nedir?

Oncelikle Turkiye Ihracatcilar Meclisi baskani Oguz Satici'nin soyledigi gib U.N RO-RO'nun satisinin Petkim, Erdemir gibi hic bir stratejik degeri olmayan kurumlara oranla cok daha kritik bir satis oldugunu belirtmek gerekir. Turkiye petkimin urettigi plastigin 5 kat fazlasini ithal eden, erdemirin urettigi celigin yine cok ustunde celik ithal eden bir ulke oldugundan bu kurumlar bir stratejik onem arz etmezler, fakat tekel pozisyonu dolayisiyla U.N. RO-RO Turkiyenin ticaretini etkileyebilir. Yani Turkiye'ye bir ambargo uygulanmaya calissa ve satin alan fon RO-RO seferlerini durdursa ekonomi buna en fazla bir kac ay dayabilir bile diyebiliriz. Netekim Turkiye'nin Avrupa'ya olan ihracatinin cok buyuk bolumu bu gemilerle tasinir. Tabi bu isin komplo teorisi kismi. Boyle bir olasilik cok dusuk. Fakat asil onemli olan Turkiye'nin ihracat gelisimi hedefine hizla ilerlerken cok karli olabilecek bir sirketi belki de cok erken elden cikaran hissedarlarin yaptigi potansiyel hatadir. Tabi fiyat aciklanmadigi icin bu yorum biraz abesle istigal olabilir ama haftasonu gordugum KKRcilarin yuzlerinden okundugu kadariyla bu kredi ortaminda bile can yakmadan U.N. RO-RO ya sahip olmuslar. Simdi U.N. RO-RO 'private equity' is modelinin getirisi geregi cok ciddi bir yapisal degisiklige gidecek, cok daha esnek ve agresif bir plan izleyecek ve 10 sene icinde sirket degerini maksimuma tasimak icin her yolu sececektir. Sektorun dogasi geregi masraf semalarini tumden assagi cekmek kolay olmayacagindan tercih edilecek en mantikli yol simdiye kadar tasimaci ortaklarin etkisiyle sinirli kalan kar marjlarini maksimuma cekmek olacak. Kisacasi bugun hissesi karsiligi bi kac yuz milyon alan eski RO-RO ortagi Turk tasimaci bundan sonra yukselecek fiyatlar karsisinda bu parayi 10 senede pasa pasa geri akitacak. Peki tasimaci ne yapacak? Bu masrafi ureticiye cakacak! Sonuc olarak ne olacak? Turkiye'nin ihracatta rekabet gucu darbe yiyecek!

Birde bu isin 10 sene sonrasi var! Cunku 'private equity' buy-to-sell (satmak icin almak) yatirim modelidir ve borclanarak aldigi sirketi 10 sene icinde kar icin elden cikarir. Kim alacak U.N RO-RO'yu? Ya sattigimizin iki katina biz Turkler yada cebinde nakit parasi olan Rumlar! Italyanlar! veya Araplar!

Efektif calismayan sirketlerin satilmasina karsi degilim. Hele hele devlet isletmelerinin satilip devletin kuculmesine hic karsi degilim. Ama boylesi potansiyeli olan sirketleri daha olgunlasmadan 3 kurus askina gozden cikaran ac gozlulerin bir plani var mi gelecek icin?

Oguz Satici her ne kadar 'private equity' kavramindan pek cakmiyor gozukup KKR'in isletme tecrubesi olmayan ve bilinmedik bir sirket oldugunu soylesede yaptigi elestirinin hakli yonleri var!

Mustafa Domanic

Ilgilenenler icin Oguz Satici'nin serzenisi:

Turkiye Ihracatcilar Meclisi (TIM) Baskani Oguz Satici, U.NRO-RO'nun satisina degil satis sekline karsi ciktiklarini belirterek,"Turkiye'nin kara tasimaciliginin yarisindan fazlasini bu sirket yapiyor. Busirketin kontrolu, istemeyeceginiz insanlarin ya da rakiplerinizin elinegecebilir. Bu RO-RO gemilerinin iki gun calismadigini dusunebiliyor muzunuz?"dedi.Satici, Devlet Bakani Kursad Tuzmen'in 150 kisilik heyetle Cin'e yapacagiziyaret oncesi duzenlenen basin toplantisinin ardindan gazetecilerin U.NRO-RO'nun satisi ile ilgili sorularini yanitladi.U.N RO-RO'nun satisina karsi cikmadiklarini, satis seklinde karsi ciktiklariniifade eden Satici, sunlari kaydetti:"U.N RO-RO bir fon sirketine satilabilecek capta bir sirket degil. Turkiye'debazi genis kesimler zaman zaman stratejik sirketler 'satilmasin' diyekonusurlar. Erdemir, Petkim gibi hic bir stratejik onemi olmayan sirketlerleilgili, stratejik olduguna dair buyuk konusmalar yapilir ama Turkiye icingercekten cok stratejik onemi olan bir sirket hic kimsenin gormedigi,bilmedigi, hic bir isletmecilik tecrubesi olmayan Kohlberg Kravis Roberts & Co.L.P. (KKR) gibi bir fon sirketine satiliyor. Satilma anlasmasi yapiliyor,Turkiye'de kimse ses cikarmiyor."Satici, sirketler ozel sektor de olsa kamu da olsa Turkiye'nin sirketlerioldugunu, bu hassasiyeti herkesin mutlaka gostermesi gerektigini vurguladi. "Satis daha seffaf olmali" Turkiye'nin kara tasimaciliginin yarisindan fazlasini bu sirketin yaptiginadikkat ceken Satici, sunlari soyledi:"Bu sirketin buyuklugunun, gucunun sebebi sadece sirketin ortaklari ya dasirketin sahipleri degil. Bu, cok ortakli bir yapi oldugu icin TIM ve benzerkurum ve kuruluslarin, devletin, kamunun Dis Ticaret Mustesarliginin, UlastirmaBakanliginin verdigi guc ve destekle buyumus, buyutulmus, Turkiye icinolusturulmus bir sirkettir. Satisi mutlaka daha seffaf, kamuoyunun yakindanizleyecegi, anlayacagi bir bicimde yapilmalidir. Bu kesinlikle bizimonaylayamayacagimiz bir durumdur bu yanlistan da umuyoruz ki U.N RO-RO sirketiya da bu sirketin ortaklari en kisa zamanda vazgecer."Fon sirketinin U.N RO-RO'yu yarin hic istemeyecekleri birine devredebileceginiifade eden Satici, "Bu sirketin kontrolu istemeyeceginiz insanlarin ya darakiplerinizin eline gecebilir. Bu RO-RO gemilerinin iki gun calismadiginidusunebiliyor musunuz?" dedi.Turkiye'nin onundeki en hassas konunun tasimacilik, lojistik olduguna isareteden Satici, bu anlamda U.N RO-RO'nun herkesin kafasina gore alip satacagipazarlayacagi sirket olmadigini belirtti. "Risk alacak durumumuz yok" Oguz Satici, "En azindan kamunun, Ozellestirme Idaresinin sirketleri sattigigibi bir model olmalidir. Bu satisi ozel sektor degil de devlet yapsaydi,ozellestirme Idaresi yapsaydi hepimiz bunu mansetten 'boyle bir sey olur mu?'diye elestirirdik. Buradaki hassasiyetimizi kaybetmemeliyiz. Marmara Adasindasunu soyledim; 'Eger Turkiye adina yanlis yapan kim olursa olsun bu babamizolsa tavrimizi koyariz' dedik. Ihracatci boyle bir kimliktir, burada datavrimiz gayet nettir" dedi.Satici bu sirkete talip olan diger yatirimcilarin kendileriyle gelipgorustugunu, sirketi almalari durumunda kendileri ile iliskileri nasil tesisedecekleri konusunda teminatlar verdiklerini, ancak KKR sirketini hicgormediklerini, sonradan ortaya cikmis bir sirket durumunda oldugunu belirtti.Oguz Satici, "Herhangi bir riski alabilecek durumumuz yok. Bununrakiplerimizden birinin uzerine gecme riski milyonda bir bile olsa biz boylebir seyi risk olarak uzerimizde tasimak istemeyiz" diye konustu.

Otobuste namaz molasi demokratik hak degildir! Yeni bir olay hic degildir!

Efendim milliyet gazetesinin bugunku basligi yeni bir tartisma baslatti- otobuste namaz molasi. Simdi aciklamasina gecmeden once pesinen soylemeliyim ki namaz molasinin demokratik bir hak oldugunu iddia etmek demokrasi fikrinin suyunu cikartmak demektir. Benim kisisel inancim otobus yolculugunda namaz molasi verilmesini talep edenlerin dini pek kavrayamadiklari yonunde. Tabi bu kadar agir bir yargida bulunmak adil degil, belki dini anlamayan benim. Bu durumda kim girer devreye? Din adamlari. Ne demis din adamlari? Mola gerekli degildir! (bkz. istanbul muftusu)

Ama benim bildigim kadariyla hanefilerin hukukunda (netekim turkiyedeki tek din ve tek mezhep bu degil) karsilastirma yapmak gibi birsey vardir. (ki bunu atmiyorum, gittim Islam tarihi dersi aldim) Dunya degistigine gore dini gereklerde bir nebze degisir. Mesela artik ulasim ve tarim eskisine oranla farkli oldugu icin kiwi denen bir meyva var topraklarimizda fakat bu meyva ile ilgili dini bir gorus yok! Yiyip yiyemeyecegimize nasil karar veririz? Karsilastirma yaparak. Yemesi gunah olan meyve var midir? Yok, o zaman afiyetle yiyin kiwiyi.

Mesela kahve icmek gunah midir? Sarap icmek gunahtir. Niye? Cunku sarap insani sarhos eder. Kahve? Hayir. O zaman afiyetle icin.

Ayni sey namaz icinde gecerlidir. Eski donemde seferiler otobus kullanmadiklari ve baska yolcular da kendilerine bagimli olmadigi icin. daha otesi yolculuk cok daha uzun ve genelde yaya olarak yapildigi icin seferiler namazdan muaf kilinmamistir.

Fakat bir baska farz olan oructan muaflardir. Simdi otobus yolculugu ile ilgili bir hadis olamayacagina gore ne yapmali? Karsilastirma. Oruc farzi seferiye mecburi degil, niye? cunku kosullar zor. Giden otobuste namaz kilmak yada baskasinin durumunu bilmeden onu durmaya zorlamak? Bu da zor bir kosul degil midir? O zaman namaz'in kazasi kilinabilir. Kaldi ki Safi'lerin usulunde namazlari cem etmek diye bir olay var. Namazlari bazi sartlarda birlestirmek demek. Demek ki olmazsa olmaz bir durum yok ortada. Burada hosgoru beklemek degil hosgorulu olmaktir mantikli olan. Ve diger yolculara saygi duymak.

Ayrica ise demokrasi, hosgoru acisindan bakilirsa burada demokratik olan bazi yolcularin isteklerinin digerlerini baglamamasidir. Eger namazi kacirma endisesi icindeysen ozel aracinla yol al! Hosgoru diyorsan, once sen goster!

Butun bunlar bir yana aslinda daha manidar olan bu tartismanin zamanlamasidir tabi. Biraz arastiran ogrenebilir ki bu namaz molalari trabzon, rize istikametinden gelip giden otobuslerde yillardir yapilirmis. Niye simdi bir anda baslik oluvermis?

Bir dogan medya klasigi! Biz milletce kavgaya, korkuya bayiliriz ya, bize tam zamaninda bol bol kavga, bol bol korku veriyorlar. Bu adamlarin bu iki yuzlulukleri devam ettikce asil sorunlar dogru zamanlarda asla tartisilamayacak!

Mustafa Domanic

Ağır ağır, telaşlanmadan, öfkelenmeden...

Kürşat Bumin akıl dolu, mantık dolu bir yazi yazmis. Buyrun okuyalım-

Ağır ağır, telaşlanmadan, öfkelenmeden...

Hükümet programı üzerine yapılan görüşmelerde “terör” tartışması öne çıkmış. Başbakan, DTP Grup Başkanı Ahmet Türk'ün “Farklılıklar zenginliğimizdir” sözlerine atıfta bulunarak şöyle konuşmuş:
“Farklılıklar tabii ki zenginliğimizdir. Ancak bu ifadeyi kullananlar, altını çizerek söylüyorum, bu ülkede bölücü teröre destek veren terör örgütünü de terör örgütü olarak ilan etmelidir. Bunu Avrupa Birliği üyesi ülkeler yapıyor, Amerikası yapıyor, şurası yapıyor, burası yapıyor da bu kutlu çatı altında olanlar niçin yapmıyor? Onlar da yapsınlar...”
(Üç-beş yıl önce yayımladığım bir kitaba uygun gördüğüm şu başlığı tekrarlamanın yeri midir acaba: “Farklı ol, benim gibi ol!”)
Başbakan'ın bu sözleri üzerine her şeyden önce şu değerlendirmeyi yapmak yanlış olmaz herhalde:
Mutlaka herkesten önce Başbakan da biliyor ki, DTP Grup Başkanı'ndan partisi adına tez elden bir basın toplantısı düzenleyerek “Artık biz de ikna olduk ki PKK bir terör örgütüdür” benzeri bir açıklama yapmasını beklemek siyasetten zerre kadar anlamamak demektir.
Böyle bir isteğin gerçek-gerçekçilik ile uzaktan yakından bir ilgisi olabilir mi? DTP ve PKK arasında yaşanmakta olan karmaşık ilişkinin bu türden bir “jest” ile bugünden yarına çözülebileceğini hangi makul insan-siyasetçi umabilir?
Dolayısıyla, DTP'nin TBMM çatısı altındaki varlığının memleketin Kürt sorununa ilişkin gelecekte ortaya koyması mümkün olumlu katkılarının daha bugünden benzer anlamsız ve yararsız taleplerle olgunlaşmasına fırsat verilmeden erken hasat edilmeye çalışılması akılcı bir siyaset değildir.
Siz bakmayın büyük-orta-küçük medyanın konuya ilişkin soyunduğu cazgırlığa... Siz bakmayın DTP'den 30 Ağustos resepsiyonunun dışında tutulması üzerine yapılan –aslında pek de olgun olmayan- açıklamaya. Deniz Bölükbaşı'dan başlayarak bir takım siyasetçilerin “hadlerini bildirmek” amacıyla giriştikleri “rol çalma” yarışına... Bütün bunlar “Eski Rejim”in kolay silinmeyecek kalıntılarıdır.
DTP ve PKK ilişkisinin giderek zayıflayıp nihayet en aza indirgenmesi –muhakkak ki- çok zor bir meseledir. Bu zor sürecin sadece DTP'nin geçireceği olumlu bir evrim sonucuyla tamamlanmasını beklemek de hayaldir. Bu zor işin siyasetin diğer “aktörleri”ne de (bu terimi de hiç sevmem ama neyse!) önemli görevler yüklemektedir.
Tamam bugün için Ahmet Türk'ün kendilerine yöneltilen “Hadi siz de terörist deyin!” talebine karşılık yaptığı açıklama çok da doyurucu değil... Tamam bugün Diyarbakır Belediye Başkanı'nın şehrini zaptedilmez bir “kale” olarak niteleyip “hodri meydan” diyerek meydan okuması da bir tuhaf siyasal söylem örneği...
Ama unutmayalım ki, malum talepte bulunanlar kendilerini bir an için Türk'ün yerine (Ahmet Türk'ün yani) koyduklarında konuya ilişkin kendilerinin de söyleyecek fazla sözleri olmadığını göreceklerdir.
Yine unutmayalım ki, Belediye Başkanı Baydemir'e bu ölçüsüz sözleri ettiren –siz bakmayın gazetenin “Osman Bey çizmeyi aştı” manşetiyle konuyu bambaşka yönlere çekmeye çalışmasına- asıl olarak, iktidar partisinin önümüzdeki belediye seçimlerinde Diyarbakır için kendisine koyduğu amacı (son derece meşru) formüle eden (epeyce ölçüsüz) açıklamalarıdır.
Haber X'in dünkü sayfasında vardı, belki sizin de dikkatinizi çekmiştir. Söz konusu haber sitesinin gelişmelerin “stratejik-polisiye” yönlerine özel bir ilgi duyan bir haftalık dergiden (Aksiyon) aktardığı bir yorumda DTP-PKK ilişkisinin dünü-bugünü ve (muhtemel) yarını gözden geçiriliyordu. Yani özetle şöyle sorular: Öcalan, DTP üzerindeki otoritesini kaybetmekte midir? Son seçimde “Apo'cu” bazı adayların seçilememesi neyin işaretiydir? Öcalan'ın Barzani ve Talabani'ye ilişkin beslediği kadim hasımlık bugün Kürtler arasında nasıl değerlendirilmektedir? Vs.
Yani diyeceğim, Ahmet Türk'e -neredeyse boğazına yapışılıp- “Söyle, 'PKK teröristtir' de!” dedirtilmeye çalışılan bir dönemde söz konusu derginin dikkat çektiği –doğru mu yanlış mı bilemem- konuları çalışmak çok daha yararlı ve verimli değil midir?
Not: Bugün için “Nijeryalı Okey'i Beyoğlu Emniyet Amirliği'nde kim öldürdü?” sorusuna da hiç değilse değinebileceğimi sanıyordum, ama gördüğünüz gibi asıl konumuz tek başına yetti de arttı bile. Sahi “Kim öldürdü Okey'i?” Bu soruya cevap aramayı cumartesi yazısına bırakalım. Konuya ilişkin yeni İçişleri Bakanı'na sorular soralım.

Sindirilmeyecek Anayasa'ya Gerek Yok

AKP'nin 'sivil anaya' basligi altinda baslattigi yeni anayasa calismasi son surat devam ediyor. AKP'nin son taslagi basbakanin liderliginde toplanacak komisyonda belli olacak. Anayasanin yenilenmesi Turkiye icin mutlak bir gereklilik cunku su andaki hali ile anayasa toplumsal bir mutabakati yansitmiyor. Turkiye'nin karanlik bir doneminde tepeden indirilmis, kevgir gibi bir anayasa su andaki. Sadece kullanilan Turkce'nin bozuklugu bile 367 krizinde gordugumuz gibi sacma sonuclara yol acabiliyor. 301 Davalarinda gordugumuz garip, sonuc vermeyen, sadece adam fislemeye yarayan, sonuc verdigi nadir durumlarda bir insan haklari katliami olan kararlara yol acabiliyor. Toplumun bir kismini gormezden gelebiliyor. Turkiye'nin yaralarinin derinlesmesine ilac olamiyor.

Turkiye'nin yaralarini sarmasi icin yeni bir toplumsal sozlesmeye ihtiyaci var. Bu devletin, bayragin altinda neden toplandigimizi, neden bu devleti surdurmek istedigimizi ortaya koyan bir anayasaya. "Vatandas mi devlet icin, devlet mi vatandas icin?" sorusunun cevabini 'devlet vatandas icin' olarak acik ve net verecek bir anayasaya. Sivil bir anayasaya.

Fakat yeni yapilacak bir anayasa yine tepeden inecekse; yine ihtiyactan dogmayan, ihtiyac uzerine yapilsa bile bu ihtiyaclara cevap olmayan bir anayasa olacaksa hic olmasin. Eger gecen anayasanin gormezden geldiklerini gorup yeni olusan bazi endiseleri gormezden gelecekse hic yazilmasin. Eger eski yaralari sarayim derken yeni yaralar acacaksa- tartisilmasin.

AKP bir iki hafta icinde taslagini bitirecek. Eger 'taslak' direkt meclise gidecekse bu isin sonu yas. Taslagin once tamamen tanitilmasi, tartismaya sunulmasi gerek. CHP'den, MHP'den, DTP'den ve DSP'den hukukcularin cagrilip medeni bir 'calistay' yapilmasi gerek. Tabi bu tarz bir tartisma hemen sonuc vermeyecek, CHP ve MHP'nin ilk asamada DTP ile uzlasmasi imkansiz gozukecek. Fakat 'bulusun anasi ihtiyactir', bu anayasaya en cok ihtiyaci olan DTP ve AKP ise (dikkat edin 366 oy eder), en azindan hukukcular seviyesinde medeni bir tartisma yapilip meclise gitmeden biraz daha yol alinmasi mumkundur. Daha sonra hukukcular nezdinde yol almis taslak sivil kuruluslara, basina tekrar dagitilir ve kamuoyu tepkileri geldikten sonra meclis anayasa komisyonunda 4 parti grubu arasinda tekrar tartisilip meclise sunulursa o zaman belki bir sansi olabilir. Burada kritik olan toplumun en az yuzde seksenlik bir bolumunun destegini alabilmesidir. Eger bu saglanirsa siyasal partiler uzerinde baski artar ve kabul edilir. Bence yine her halikarda anayasa halk oyuna da sunulmali...

Peki bu hayali tablo gerceklesmez de AKP tek basina, belki sadece DTP'nin destegiyle anayasayi gecirmeye calisirsa? Belki 1 sandalye boslugu doldurulur ve mecliste kabul edilir, doldurulmasa bile bir sekilde referanduma gidilir ve su gorunusle yuzde 53 civari oyla yine kabul edilebilir!

Peki yuzde 47'nin kabul etmedigi bir anayasa yukarida bahsettigimiz anayasa olu mu? Olmaz. 'Sivil' olur mu? Olmaz.

Olmayacaksa hic olmasin.

Acele ise seytan karisir derler. Aman seytan anayasamizdan uzak dursun!

Zafer Uskul Kemalizm'i tartismaya acti ve Anayasada yer almasinin gereksiz oldugunu savundu.

http://www.ntvmsnbc.com/news/415592.asp AKP'nin secim oncesinde bunyesine kattigi sosyal demokratlardan birisi olarak bilinenen Mersin milletvekili, Bogazici Universitesi Siyaset Bilimi Profesoru ve Anayasa hukukcusu Zafer Uskul, Kemalizm'e gonderme yapan maddelerin hazirlanmasi dusunulen yeni anayasada yer almasinin gereksiz oldugunu, yer almamasi gerektigini belirtti. NTVMSNBC'nin Sabah gazetesine atfen yayinladigi haber yukarida belirtilen linkte yer aliyor. Bu aciklama cercevesinde Mumtaz Soysal, Ibrahim Kaboglu gibi hukukcularin gorus ve yorumlari icin http://www.ntvmsnbc.com/news/415627.asp

Beklenen oldu ve soykırım suçlusu Hırvatistan AB üyeliğinde Türkiye'yi solladı!

Beklenen oldu ve soykırım suçlusu Hırvatistan, büyük bir haksızlık sonucu Türkiye'yle aynı anda müzakerelere başlayan Hırvatistan, daha da büyük bir haksızlık sonucu bu müzakerelerde de Türkiye'yi şimdiden solladı! Bu eski Yugoslav cumhuriyetinin 2009'da üye olması bekleniyor! Türkiye serbest piyasa ekonomisini -en az AB üyesi Bulgaristan ve Romanya kadar, fakat aslında onlardan çok daha fazla- yerleştirmiş, 11 yıldır tüm AB ülkeleriyle Gümrük Birliği içerisinde yer almış, 1946'dan beri çok partili demokratik sistemi uygulamış ve 1983'ten beri klasik anlamda darbe yaşamamış, siyasi ve hukuki sistemini AB'yle -en az AB üyesi Romanya gibi ülkeler kadar- uyumlu hale getirmiş bir ülke olarak, müzakereleri bir an önce tamamlamalı, ve gecikmeksizin AB üyesi olarak kabul edilmelidir. Bugünkü durumda suçun büyüğü önyargılı ve haksız bir değerlendirme yapan AB tarafındadır. Radikal'deki haberde Sarkozy ve Merkel'in rolüne yer veriliyor: http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=225187

Radikal gazeetesinde yayinlanan "Baskanlik Sistemi Demokrasiye Zarar" adli makalem

"Baskanlik Sistemi Demokrasiye Zarar" adli makalem gecen Cuma (11 Mayis 2007) Radikal gazetesinde yayinlanmis, internetten okumak icin su adresi kullanabilirsiniz:
http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=220910&tarih=11/05/2007